تاریخچه پزشکی هسته ای

نخستین آزمایش استفاده از تزریق رادیو ایزوتوپ در تصویربرداری از یک انسان، توسط هرمان ال بلومگارت و سوما وایس ازدانشگاه هاروارد انجام گرفت. این آزمایش در سال 1927 و به ‌کمک یک اتاقک ابری و رادون انجام گرفت . هل انگر در سال 1958 دوربین هل انگر را در دانشگاه برکلی ابداع کرد .  همچنین استفاده از رادیو ایزوتوپ تکنزیوم (Tc-99m) در سال 1964 توسط تیم متشکل از پل هارپر  و نیز رابرت بک از دانشگاه شیکاگو باعث ایجاد نقطه عطفی در تاریخ فیزیک پزشکی و پزشکی هسته‌ای گردید.  

  استفاده از مواد پرتوزا در پزشکی در ایران با سنجش مقدار ید رادیواکتیو در سال 1339 به وسیله یک شمارشگر گایگر در آزمایشگاه پیمان مرکزی دانشکده علوم پزشکی تهران آغاز گردید. در این راستا، یک کارشناس بریتانیایی به نام Malcolm Cuthbert Nokes سهم بزرگی در پیشرفت کار پزشکی هسته‌ای در ایران ایفا کرد. با یاری وی دکتر نظام مافی برای اولین بار در سال ۱۳۴۰ با یک پویشگر تیروئید، تحقیقاتی را به انجام رسانید و پایه‌های پزشکی هسته‌ای را در ایران بنا نهاد .

برای مشاهده وبسایت گروه روی آدرس https://nucmed.iums.ac.ir/کلیک کنید